Εδώ και δύο δεκαετίες, η Ευρωπαϊκή Ένωση εφαρμόζει ένα από τα πιο ολοκληρωμένα πλαίσια για την προστασία των υδάτων. Η σχετική ευρωπαϊκή νομοθεσία καθορίζει πώς πρέπει να προστατεύονται και να διαχειρίζονται τα ποτάμια, οι λίμνες και τα υπόγεια νερά, με στόχο να διατηρούνται ή να επανέρχονται σε «καλή κατάσταση». Δεν πρόκειται για μια απλή περιβαλλοντική κατευθυντήρια γραμμή, αλλά για δεσμευτικό πλαίσιο που απαιτεί σχεδιασμό, παρακολούθηση και ουσιαστικά αποτελέσματα. Για τον αγροτικό τομέα, αυτό σημαίνει ότι η διαχείριση του νερού – από την άρδευση έως την προστασία των υδροφορέων – εντάσσεται ολοένα και περισσότερο σε συγκεκριμένους κανόνες και διαδικασίες.
Παρότι η WFD δεν θέτει αυτόνομη προθεσμία για το 2027, η χρονιά αυτή χρησιμοποιείται συχνά στη δημόσια συζήτηση επειδή βρίσκεται στο μέσο του νέου εξαετούς κύκλου 2024–2030. Σε αυτό το σημείο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αξιολογεί την πρόοδο των κρατών μελών, ζητά προσαρμογές όπου χρειάζεται και ενισχύει τις συστάσεις της για την εφαρμογή των μέτρων που περιλαμβάνονται στα Σχέδια Διαχείρισης Λεκανών Απορροής. Έτσι, το 2027 λειτουργεί περισσότερο ως χρονικός «δείκτης πορείας» παρά ως επίσημη καταληκτική ημερομηνία, αποτυπώνοντας το πόσο αποτελεσματικά εξελίσσεται η εφαρμογή της οδηγίας σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο.
Τι είναι η Οδηγία για τα Νερά (WFD) και ποιοι οι βασικοί της στόχοι
Η Water Framework Directive (WFD), σε ισχύ από το 2000, είναι το κεντρικό ευρωπαϊκό πλαίσιο για την προστασία και ορθολογική διαχείριση των υδάτων. Στόχος της είναι να περιορίσει τη ρύπανση, να διασφαλίσει επαρκείς υδατικούς πόρους και να προστατεύσει την οικολογική ισορροπία των ποταμών, λιμνών, παράκτιων και υπόγειων νερών. Η διαχείριση γίνεται σε επίπεδο λεκάνης απορροής, ώστε τα κράτη που μοιράζονται τα ίδια υδάτινα σώματα να συνεργάζονται με κοινά κριτήρια και στόχους.
Με βάση το άρθρο 4, τα κράτη μέλη οφείλουν, μέσω των Σχεδίων Διαχείρισης Λεκανών Απορροής (RBMPs) και των Προγραμμάτων Μέτρων (PoMs), να προστατεύουν και να αποκαθιστούν τα υδάτινα σώματα ώστε να επιτυγχάνεται «καλή κατάσταση» – τόσο χημική όσο και οικολογική. Τα σχέδια αυτά ανανεώνονται κάθε έξι χρόνια, έπειτα από δημόσια διαβούλευση, εξασφαλίζοντας διαφάνεια και συμμετοχή των εμπλεκόμενων φορέων.
Η νομοθεσία πίσω από την οδηγία
Η WFD αποτελεί το βασικό νομικό πλαίσιο της ΕΕ για τα ύδατα και συνοδεύεται από δύο θυγατρικές οδηγίες που ρυθμίζουν την ποιότητα των επιφανειακών και των υπόγειων νερών. Το πλαίσιο καθορίζει προθεσμίες, δυνατότητες εξαιρέσεων και τεχνικές απαιτήσεις για την παρακολούθηση και την αξιολόγηση των υδάτινων σωμάτων, καθώς και για το περιεχόμενο των Σχεδίων Διαχείρισης Λεκανών Απορροής. Στο Παράρτημα X περιλαμβάνονται οι ουσίες προτεραιότητας, για τις οποίες τα ποιοτικά πρότυπα καθορίζονται στην Οδηγία Περιβαλλοντικών Ποιοτικών Προτύπων (EQSD), ενώ η οδηγία απαιτεί και πρότυπα για ρύπους εθνικού ενδιαφέροντος. Οι κατάλογοι αυτοί, όπως και εκείνοι της Οδηγίας για τα Υπόγεια Νερά (GWD), αναθεωρούνται κάθε έξι χρόνια ώστε να αντανακλούν τις απαιτήσεις προστασίας της χημικής και ποσοτικής κατάστασης των υδάτων.
Αξιολόγηση – Τι έδειξε ο έλεγχος καταλληλότητας
Το 2019 η Ευρωπαϊκή Ένωση προχώρησε σε έναν συνολικό έλεγχο καταλληλότητας της νομοθεσίας για τα ύδατα, προκειμένου να διαπιστωθεί αν το πλαίσιο εξακολουθεί να εξυπηρετεί τους στόχους για τους οποίους δημιουργήθηκε. Η αξιολόγηση έδειξε ότι η νομοθεσία είναι συνολικά «κατάλληλη για τον σκοπό της», ενώ εντοπίστηκαν τομείς όπου απαιτείται βελτίωση, όπως οι επενδύσεις, η εφαρμογή στην πράξη, η αντιμετώπιση της χημικής ρύπανσης, η ενσωμάτωση του νερού σε άλλες πολιτικές και η ανάγκη για διοικητική απλοποίηση και ψηφιοποίηση. Διαπιστώθηκε επίσης ότι οι οδηγίες έχουν ήδη οδηγήσει σε υψηλότερα επίπεδα προστασίας των υδάτινων σωμάτων και σε καλύτερη διαχείριση του κινδύνου πλημμύρας, ενώ οι στόχοι τους παραμένουν εξίσου – αν όχι περισσότερο – επίκαιροι και συμβάλλουν στην επίτευξη ευρύτερων στόχων βιώσιμης ανάπτυξης.
Πώς εφαρμόζεται στην πράξη
Η εφαρμογή της WFD είναι σύνθετη, καθώς καλύπτει τόσο τις εθνικές όσο και τις διεθνείς λεκάνες απορροής, οι οποίες συχνά εκτείνονται πέρα από διοικητικά ή κρατικά σύνορα και απαιτούν κοινή, συντονισμένη διαχείριση. Κεντρικό εργαλείο αποτελούν τα Σχέδια Διαχείρισης Λεκανών Απορροής, τα οποία συντάσσονται μετά από δημόσια διαβούλευση και έχουν εξαετή ισχύ, με σχετικές εκθέσεις εφαρμογής να δημοσιεύονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σχέδια έχουν εκδοθεί για σημαντικές διεθνείς λεκάνες, όπως του Δούναβη, του Ρήνου, του Έλβα, του Έμς, της Σχέλντης και του Σάβου. Για την αντιμετώπιση κοινών τεχνικών ζητημάτων, τα κράτη μέλη, η Νορβηγία και η Επιτροπή υιοθέτησαν την Κοινή Στρατηγική Εφαρμογής (CIS), στο πλαίσιο της οποίας λειτουργούν τεχνικές ομάδες εργασίας και ομάδα στρατηγικού συντονισμού που αναπτύσσουν οδηγούς και θεματικά έγγραφα.
Τι σημαίνει για την ελληνική γεωργία
Παρότι η WFD δεν αναφέρεται ονομαστικά στη γεωργία, οι απαιτήσεις της για μείωση της ρύπανσης και προστασία της ποσοτικής και χημικής κατάστασης των υδάτων επηρεάζουν άμεσα τις πολιτικές που αφορούν τον πρωτογενή τομέα. Η τήρηση ποιοτικών προτύπων για ουσίες προτεραιότητας και ρύπους εθνικού ενδιαφέροντος, σε συνδυασμό με την εξαετή επανεξέταση των σχετικών καταλόγων, δημιουργεί ένα πλαίσιο στο οποίο οι πρακτικές άρδευσης, λίπανσης και γενικότερα χρήσης εισροών συνδέονται με την επίτευξη «καλής κατάστασης» των υδάτων. Τα Σχέδια Διαχείρισης Λεκανών Απορροής, που αποτελούν υποχρεωτικό εργαλείο πολιτικής, περιλαμβάνουν μέτρα που επηρεάζουν άμεσα τις αγροτικές περιοχές, από τη διαχείριση των υδατικών πόρων μέχρι περιορισμούς σε συγκεκριμένες ουσίες, διαμορφώνοντας το περιβάλλον μέσα στο οποίο η ελληνική γεωργία καλείται να προσαρμοστεί.
Το ζητούμενο από εδώ και πέρα
Η ευρωπαϊκή πολιτική για τα νερά συνεχίζει να εξελίσσεται και να θέτει υψηλές απαιτήσεις για όλα τα κράτη μέλη. Για την Ελλάδα, αυτό σημαίνει πιο στοχευμένη προστασία των υδάτινων πόρων και προσεκτικότερο σχεδιασμό στη χρήση τους, ιδιαίτερα σε περιοχές όπου η γεωργία εξαρτάται άμεσα από την επάρκεια και την ποιότητα του νερού. Καθώς ο νέος εξαετής κύκλος εφαρμογής βρίσκεται σε εξέλιξη, με το 2027 να λειτουργεί ως ενδιάμεσο σημείο αξιολόγησης της προόδου, η συνέχεια θα κριθεί από το πόσο αποτελεσματικά θα εφαρμοστούν τα προβλεπόμενα μέτρα και από τον συντονισμό που απαιτείται σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο, δείχνοντας πώς —και αν— η χώρα μας μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ευρωπαϊκού πλαισίου για την προστασία των υδάτων.
Πηγή: Ευρωπαϊκή Επιτροπή – Water Framework Directive

