Τους χειμερινούς μήνες, όταν οι γεννήσεις κορυφώνονται και το μαντρί δουλεύει ασταμάτητα, κάθε κτηνοτρόφος ξέρει ότι μία δυστοκία μπορεί να αλλάξει την πορεία ολόκληρης της χρονιάς. Η έγκαιρη αναγνώριση μιας δύσκολης γέννας, ο σωστός χειρισμός μέχρι να φτάσει ο κτηνίατρος, αλλά και η φροντίδα μητέρας και νεογνού αμέσως μετά τον τοκετό, αποτελούν κρίσιμα βήματα για τη διατήρηση της γονιμότητας των ζώων και την επιβίωση των νεογέννητων.
Ο χώρος των τοκετών και η απαραίτητη προετοιμασία
Ο χώρος όπου γεννά η προβατίνα ή η αίγα πρέπει να είναι καθαρός, στεγνός και προστατευμένος από ρεύματα αέρα. Πρόκειται για το πρώτο σημείο επαφής του νεογέννητου με το περιβάλλον, επομένως οι συνθήκες υγιεινής είναι καθοριστικές για την υγεία τόσο του μικρού όσο και της μητέρας. Λίγο πριν από τον τοκετό, τα ζώα καλό είναι να μεταφέρονται σε αυτόν τον ειδικό χώρο, ώστε να μειώνονται οι κίνδυνοι μόλυνσης και να είναι δυνατή η άμεση παρακολούθηση.
Για να μπορέσει ο κτηνοτρόφος να βοηθήσει όπου χρειαστεί, ο χώρος των τοκετών πρέπει να είναι και καλά οργανωμένος. Ζεστό νερό, καθαροί κουβάδες, γάντια ώμου, αντισηπτικό διάλυμα και κατάλληλη λιπαντική ουσία αποτελούν απαραίτητα εργαλεία. Σε αυτά προστίθενται οι ειδικοί πεσσοί αντιβιοτικών για χρήση μετά τον τοκετό, όπου απαιτείται. Η σωστή υγιεινή και η καθαριότητα τόσο των χεριών όσο και του εξοπλισμού μειώνουν σημαντικά τον κίνδυνο μολύνσεων και βοηθούν στη διατήρηση της μελλοντικής γονιμότητας των ζώων.
Ο φυσιολογικός τοκετός και πότε χρειάζεται παρέμβαση
Η κατανόηση των σταδίων του τοκετού βοηθά τον κτηνοτρόφο να αναγνωρίσει πότε η γέννα εξελίσσεται φυσιολογικά και πότε απαιτείται άμεση παρέμβαση. Ο τοκετός χωρίζεται σε τρία στάδια. Το πρώτο στάδιο αφορά την προετοιμασία, με ανησυχία, συσπάσεις, μειωμένη πρόσληψη τροφής και διακυμάνσεις στη στάση του σώματος. Σε αυτό το στάδιο δεν παρεμβαίνουμε, γιατί κάθε ενόχληση μπορεί να διακόψει την πρόοδο.
Το δεύτερο στάδιο είναι η γέννα, όπου οι συσπάσεις εντείνονται, εμφανίζεται η χαρακτηριστική «φούσκα» στα γεννητικά όργανα και η μητέρα ξαπλώνει ώστε να ολοκληρωθεί η έξοδος του νεογνού. Το τρίτο στάδιο αφορά την απομάκρυνση του ύστερου.
Η γνώση αυτών των σταδίων λειτουργεί ως οδηγός, ώστε ο κτηνοτρόφος να αφήνει χρόνο στη μητέρα να προχωρήσει φυσιολογικά, αλλά και να αναγνωρίζει το σημείο όπου η αναμονή μπορεί να γίνει επικίνδυνη. Η παρέμβαση πρέπει να γίνεται μόνο όταν υπάρχουν ξεκάθαρες ενδείξεις ότι η μητέρα δυσκολεύεται, και πάντοτε με ιδιαίτερη προσοχή. Αν έχει ξεκινήσει το δεύτερο στάδιο και περάσει τουλάχιστον μία ώρα έντονων συσπάσεων χωρίς αποτέλεσμα, ή αν εμφανιστεί το κεφάλι ή τα πόδια του νεογέννητου χωρίς πρόοδο, τότε ο κτηνοτρόφος μπορεί να χρειαστεί να βοηθήσει.
Αντίθετα, στο πρώτο στάδιο δεν ενοχλούμε το ζώο και στο δεύτερο δεν το μεταφέρουμε σε άλλο χώρο, καθώς αυτές οι παρεμβολές μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές επιπλοκές. Η σωστή κρίση της στιγμής αποτελεί βασικό παράγοντα που προστατεύει τη μάνα και το νεογέννητο.
Βήμα προς βήμα: Πώς γίνεται η παρέμβαση
Πριν από κάθε προσπάθεια, καθαρίζονται σχολαστικά τα εξωτερικά γεννητικά όργανα και η γύρω περιοχή. Τα χέρια ή τα γάντια λιπαίνονται, ώστε οι κινήσεις να είναι ομαλές και να μην τραυματίζεται η γεννητική οδός. Αν έχει εμφανιστεί κάποιο μέλος του νεογέννητου, στόχος είναι η ήπια ανατάξη: η σωστή τοποθέτηση κεφαλιού και άκρων, ώστε να διευκολυνθεί η έξοδός του. Αποφεύγονται κινήσεις με υπερβολική δύναμη, καθώς μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή ρήξη και να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή της μητέρας. Όταν δεν έχει εμφανιστεί κανένα τμήμα του νεογέννητου μετά από παρατεταμένες συσπάσεις, το χέρι εισάγεται προσεκτικά για να εντοπιστεί το σημείο όπου έχει «κολλήσει». Αν η είσοδος του χεριού δεν είναι δυνατή, η διαδικασία σταματά και αναμένεται ο κτηνίατρος. Σε κάθε περίπτωση, οι κινήσεις πρέπει να είναι υπομονετικές και σταθερές.
Μετά τον τοκετό: φροντίδα μητέρας και νεογέννητου
Αμέσως μετά τον τοκετό εξετάζεται αν υπάρχει δεύτερο νεογέννητο, ώστε να ολοκληρωθεί η διαδικασία. Στη συνέχεια τοποθετούνται στη μήτρα οι ειδικοί αντιβιοτικοί πεσσοί και παρακολουθείται στενά η μητέρα για τις επόμενες ημέρες: θερμοκρασία, όρεξη και συνολική κατάσταση. Οποιαδήποτε μεταβολή απαιτεί άμεση επικοινωνία με τον κτηνίατρο.
Την ίδια στιγμή, τα νεογέννητα που έρχονται στον κόσμο μετά από δυστοκία ή με προβολή των οπίσθιων άκρων συχνά χρειάζονται επιπλέον φροντίδα. Αφαιρούνται τυχόν υμένες ή βλέννες από το ρύγχος και τους ρώθωνες και εφαρμόζονται ήπιες μαλάξεις στον θώρακα. Η διέγερση των ρωθώνων ή ένα ήπιο τίναγμα με το κεφάλι προς τα κάτω βοηθούν στην απομάκρυνση υγρών και στην έναρξη της αναπνοής.
Ο ομφάλιος λώρος περιποιείται με διάλυμα ιωδίου, ενώ το νεογέννητο «στεγνώνεται» με καθαρό ύφασμα ή άχυρο. Η λήψη πρωτογάλακτος μέσα στις πρώτες δύο ώρες είναι θεμελιώδης για την επιβίωσή του. Αν δεν θηλάζει μόνο του, ο κτηνοτρόφος το βοηθά, ακόμη και με μπιμπερό όπου χρειάζεται. Η καθαρή στρωμνή και η παρακολούθηση των επόμενων ημερών μειώνουν σημαντικά τον κίνδυνο μολύνσεων και εξασφαλίζουν ομαλή ανάπτυξη.
Σημεία που δεν πρέπει να ξεχνά ο κτηνοτρόφος
Ορισμένες αρχές είναι αδιαπραγμάτευτες. Η ωκυτοκίνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται από κανέναν άλλο εκτός του κτηνιάτρου, καθώς μπορεί να προκαλέσει ρήξη της μήτρας. Η παρέμβαση γίνεται μόνο από άτομα με μικρή παλάμη και πάντοτε με χρήση γαντιών και αντισηπτικών. Κατά τον τοκετό δεν ενοχλούμε το ζώο, γιατί κάθε διακοπή μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές. Η ύπαρξη αποθηκευμένου πρωτογάλακτος στην κατάψυξη αποτελεί επίσης πολύτιμη δικλίδα ασφαλείας για τις δύσκολες περιπτώσεις.
Η φροντίδα που καθορίζει τη χρονιά
Ο τοκετός στα αιγοπρόβατα είναι μια διαδικασία που απαιτεί ψυχραιμία, γνώση και σεβασμό στη μητέρα και στο νεογέννητο. Η σωστή παρέμβαση σε μια δυστοκία μπορεί να αποτρέψει απώλειες, να διαφυλάξει τη γονιμότητα των ζώων και να εξασφαλίσει μια καλύτερη πορεία για την εκτροφή. Με προσεκτικές κινήσεις, καθαρό περιβάλλον και συνεχή παρακολούθηση, ο κτηνοτρόφος στηρίζει τα ζώα του στις πιο κρίσιμες στιγμές και θέτει τις βάσεις για μια υγιή και παραγωγική χρονιά.
Πηγή: Γεωργία – Κτηνοτροφία, τεύχος 10/2019, Θ. Τσιλιγιάννη, «Παρεμβάσεις κατά τον τοκετό προβατίνων και αιγών», σελ. 72–74.