Σύσκεψη έγινε, χθες Τετάρτη (23/7), στο Μέγαρο Μαξίμου, υπό τον πρωθυπουργό για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας δεν κατέληξε σε συγκεκριμένες ανακοινώσεις όσον αφορά τον εθνικό σχεδιασμό.
Ωστόσο, από τις σχετικές δηλώσεις φάνηκε ότι η πρόθεση της κυβέρνησης είναι να προχωρήσει «σε ριζική αλλαγή του μοντέλου διαχείρισης των υδάτων στη χώρα, σε ένα πιο λειτουργικό σύστημα, με μεγαλύτερη αποδοτικότητα και περισσότερες επενδύσεις», που έχει ήδη προκαλέσει αντιδράσεις.
Όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός υπάρχει μεγάλος κατακερματισμός στη διαχείριση των υδάτων, ενώ πολλοί τοπικοί πάροχοι είναι προβληματικοί οικονομικά.
Σύμφωνα με πληροφορίες από το ΥπΑΑΤ, το κυβερνητικό σενάριο προβλέπει την σύσταση ενιαίων Οργανισμών Διαχείρισης Υδάτων σε κάθε Περιφέρεια. Οι οργανισμοί αυτοί θα συγκεντρώνουν αρμοδιότητες που έως σήμερα ήταν διασκορπισμένες σε ΤΟΕΒ, ΓΟΕΒ και άλλους τοπικούς φορείς Ωστόσο η συγχώνευση φορέων ενέχει πολλές δυσκολίες και χρειάζεται διαβούλευση.
Οι πέντε βασικοί άξονες του κυβερνητικού σχεδιασμού που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός είναι:
- Το νερό είναι και θα παραμείνει δημόσιο αγαθό, όπως προβλέπει το Σύνταγμα και η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας
- Βιώσιμες εταιρείες ύδρευσης, άρδευσης και αποχέτευσης, με στόχο αποδεκτό κόστος για όλες τις χρήσεις
- Ολιστικός σχεδιασμός και κεντρική διαχείριση όλων των αναγκαίων έργων, μικρών και μεγάλων
- Κατεπείγουσες πρωτοβουλίες τους επόμενους έξι μήνες, σε συνδυασμό με εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών
- Νέες τεχνολογίες και συμπληρωματικοί τρόποι παραγωγής νερού (αφαλάτωση, ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση)
Οι παραπάνω άξονες αναμένεται να εξειδικευτούν τον Σεπτέμβριο. Ερώτημα είναι αν θα αναλάβουν ιδιώτες την επένδυση για τα έργα άρδευσης και ύδρευσης καθώς και τους συμπληρωματικούς τρόπους παραγωγής νερού.
«Η κυβέρνηση να μιλήσει και με εκείνους που γνωρίζουν για το πρόβλημα», τονίζει στον ΑγροΤύπο ο πρόεδρο του ΤΟΕΒ Μυρτουντίων και αγρότης κ. Χρήστος Παλαιολόγος. Και προσθέτει: «το φράγμα στο δήμο Πηνείας είχαν πει εδώ και πολλά χρόνια ότι θα ενισχυθεί με νερά από τον Ερύμανθο. Έλεγαν μάλιστα ότι έχουν κάνει και την σχετική μελέτη. Το έψαξα αλλά είδα ότι δεν υπάρχει καμιά μελέτη και δεν έχουν κάνει τίποτα μέχρι σήμερα. Οι μηχανισμοί που στέλνουν το νερό από το φράγμα στα αντλιοστάσια εδώ και πολλά χρόνια δεν έχουν συντηρηθεί. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πάνω από το 50% του νερού από το φράγμα να χάνεται στην θάλασσα. Δεν μας φταίει η ξηρασία αλλά ότι δεν κάνουμε ορθολογική χρήση του νερού άρδευσης. Δεν λύνεται το πρόβλημα με τους ιδιώτες που θα φέρουν αύξηση στην τιμή της άρδευσης (όπως έκαναν και με τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος) γιατί έτσι θα καταστραφούν οι παραγωγοί. Εγώ είμαι αγρότης και καλλιεργώ καλαμπόκι και βιομηχανική ντομάτα αυτό που γνωρίζω είναι ότι αν αυξηθεί το κόστος άρδευσης δεν θα είμαι πια βιώσιμος.
Ο κ. Γιάννης Ασφαλτίδης, παραγωγός μήλων και κερασιών και πρώην πρόεδρος στο ΤΟΕΒ Μεσοβούνου, τονίζει στον ΑγροΤύπο ότι το σχέδιο τους το γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια. Είναι να βάλουν τους ιδιώτες στην άρδευση μέσα από τις Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Αυτοί θα έχουν ποσοστό στις επενδύσεις που θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και πολλά χρόνια αλλά βέβαια θα έχουν στόχο το κέρδος. Για να υπάρξει κέρδος θα πρέπει να αυξηθεί η τιμή του νερού της άρδευσης. Αυτή την περίοδο η κατάσταση είναι οριακή στην γεωργία. Φέτος είχα μηδενική παραγωγή κερασιών δηλαδή μηδενικό εισόδημα. Πως θα μπορέσω να συνεχίσω να καλλιεργώ όταν αυξηθεί το κόστος άρδευσης ρωτάω τους υπευθύνους. Κανένας μικροκαλλιεργητής δεν θα μπορεί να συνεχίσει να παράγει. Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι με τη διαδικασία που έχουμε στους διαγωνισμούς των έργων καθυστερούν και τις περισσότερες φορές δεν γίνονται. Αποτέλεσμα ενώ στην περιοχή έχουμε φράγμα δεν μπορούμε ακόμη να κατασκευάσουμε το αρδευτικό δίκτυο. Σήμερα δεν υπάρχει ενδιαφέρον να ασχοληθεί κάποιος με τη διοίκηση των ΤΟΕΒ επειδή δεν είναι αμειβόμενη η θέση αλλά καλύπτεται μόνο μια ημερήσια αποζημίωση εκτός έδρας. Θα πάμε σε μεγάλους οργανισμούς σε επίπεδο νομού ή περιφέρειας που δεν θα είναι εύκολη η διοίκησή τους. Στην πράξη ανοίγουν την πόρτα για να μπει ο ιδιώτης.
Ο κ. Χρήστος Σιδηρόπουλος, παραγωγός στην περιοχή της Λάρισας, αναφέρει στον ΑγροΤύπο ότι θέλουν να κάνουν ένα ενιαίο σύστημα άρδευσης όπως της Δανίας. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να γίνουν πολλές επενδύσεις και έργα αρδευτικά (φράγματα, λιμνοδεξαμενές, αρδευτικά κ.α.). Αυτό σημαίνει πολύ χρόνο και κεφάλαια. Αυτό που θα πρέπει να κάνουν είναι να βάλουν κριτήρια στον παραγωγό για να κάνει ο ίδιος ορθολογική της άρδευση στην καλλιέργειά του. Τα επόμενα χρόνια εκτιμώ ότι θα έχουμε μια μεγάλη στροφή στην χώρα μας από τις αρδευόμενες καλλιέργειες (βαμβάκι, καλαμπόκι, βιομηχανική ντομάτα κ.α.) σε ξηρικές (σιτάρια, ρίγανι κ.α.).
Ο παραγωγός και πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Παγγαίου, Γρηγόρης Γρουζίδης, αναφέρει από την πλευρά του ότι κάθε χρόνο αυξάνονται οι ανάγκες για άρδευση στην περιοχή. Μεγάλες ποσότητες υδάτων δίνουν τα αντλιοστάσια για ύδρευση στις παραθαλάσσιες περιοχές λόγω τουρισμού και αυτό χάνεται από την άρδευση των καλλιεργειών. Το φράγμα στην περιοχή μας δεν έχει ολοκληρωθεί με αποτέλεσμα η άρδευση να γίνεται μόνο από τις ιδιωτικές γεωτρήσεις και του τοπικού ΤΟΕΒ. Αυτό που θέλουν να κάνουν είναι να δημιουρργήσουν ενιαίο φορέα διαχείρισης ανά περιφέρεια, όπως έκαναν πιλοτικά σε Θεσσαλία και Κρήτη. Δεν γνωρίζω αν τελικά αυτό είναι εφικτό σε όλη την χώρα με τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες που έχει η κάθε περιοχή.
Νερό: Συγκεντρωτισμός, έλλειμμα σχεδιασμού και εμπορευματοποίηση. Συγγνώμη δεν θα πάρουμε
Κοινή Δήλωση Μ. Χριστοδουλάκη, υπεύθυνου Κ.Τ.Ε. Περιβάλλοντος και Π. Δημόπουλου, Γραμματέα Τομέα Περιβάλλοντος ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής:
Σήμερα, ο Πρωθυπουργός παρουσίασε δημόσια 5 γενικούς άξονες για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας, επιχειρώντας να εμφανίσει μια δήθεν στοχευμένη κυβερνητική στρατηγική.
Όμως, η υδατική πολιτική της κυβέρνησης, σίγουρα δεν προέκυψε από παρθενογένεση. Εδώ και χρόνια, παρακολουθούμε μια συστηματική και μεθοδική πορεία απαξίωσης των δημόσιων φορέων διαχείρισης του νερού, με σταθερό προσανατολισμό την ιδιωτικοποίησή του.
Τα σημερινά συντονισμένα δημοσιεύματα σε ολόκληρο τον Τύπο, που παρουσιάζουν τον παρεμβατικό και επιχειρησιακό ρόλο της ΔΕΗ - μιας πλέον ιδιωτικής εταιρείας, όπου το Δημόσιο κατέχει μειοψηφικό ποσοστό της τάξης του 34,1% - στην ανάληψη αρμοδιοτήτων σχετικών με τη διαχείριση της ύδρευσης, επιβεβαιώνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τις κυβερνητικές προθέσεις.
Ένα οργανωμένο σχέδιο, το οποίο ξεπερνά κατά πολύ τους «5 άξονες» της σημερινής εξαγγελίας, και στην ουσία προωθεί μια βαθιά αναδιάρθρωση υπέρ της συγκέντρωσης και εμπορευματοποίησης ενός ζωτικού δημόσιου αγαθού.
Για του λόγου το αληθές, η κυβέρνηση:
Με αφορμή την θεομηνία Daniel, θεσμοθέτησε τον ΟΔΥΘ για τη διαχείριση του συνόλου των υδάτων στη Θεσσαλία, παραμερίζοντας την περιφερειακή αυτοδιοίκηση, προσδίδοντας στον οργανισμό χαρακτηριστικά Ανώνυμης Εταιρίας και συγκεντρώνοντας πλήρως τον έλεγχο και των υδατικών υποδομών.
Εκβίασε τις ΔΕΥΑ ανά τη χώρα, με την απειλή ότι εφόσον δεν συγχωνευτούν (χωρίς καν κριτήρια γεωγραφικής συνάφειας, ή υγιών οικονομικών μεγεθών), δεν θα λάβουν το σύνολο της χρηματοδότησης για να ανταποκριθούν στις υψηλές ενεργειακές τους δαπάνες, επί των οποίων η κυβέρνηση δεν έλαβε καμία πρωτοβουλία για να απομειώσει το κόστος. Στόχος, η απαξίωση τους, τόσο σε πόρους, όσο και σε ανθρώπινο δυναμικό, ώστε ως «φυσικό επακόλουθο», να μεταβιβάσει τις αρμοδιότητες τους από τον πρώτο βαθμό αυτοδιοίκησης στην κεντρική εξουσία.
Μεταβίβασε την αρμοδιότητα της εποπτείας διαχείρισης και τιμολόγησης του νερού στην ΡΑΑΕΥ, που μέχρι πρότινος είχε ως αρμοδιότητα τον εποπτικό ρόλο επί του ρεύματος που αντιμετώπισε πλήρως ως εμπόρευμα και όχι ως δημόσιο αγαθό. Παραβίασε, έτσι, τα στοιχεία της τοπικότητας στην πολιτική διαχείρισης και τιμολόγησης του νερού, όπως προβλέπονται από το Σύνταγμα, αλλά και άλλα συνταγματικά προβλεπόμενα χαρακτηριστικά όπως η νησιωτικότητα και η ορεινότητα.
Καταδικάστηκε από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ιούνιος 2025) για την αποτυχία της να επικαιροποιήσει και να εφαρμόσει τα Σχέδια Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας και Λεκανών Απορροής Ποταμών, κατά παράβαση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, που οφείλουν να αποτελούν τη «βίβλο» για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση των έργων διαχείρισης υδάτων, με διπλή στοχοθεσία την αντιπλημμυρική προστασία και την υδατική επάρκεια. Και αντί των στοιχειωδών της υποχρεώσεων, παρουσιάζει ως λύση τη μεταφορά της αρμοδιότητας επί των έργων διαχείρισης των υδάτων σε μία κεντρικοποιημένη δομή που παρακάμπτει εκ νέου τον ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Συμπέρασμα: πίσω από τις πλασματικές αγωνίες μιας κυβέρνησης με σαφές αντιπεριβαλλοντικό πρόσημο για το μείζον ζήτημα της λειψυδρίας, σήμερα ξεδιπλώθηκε ακόμα ένα κεφάλαιο της κυνικής της στρατηγικής. Τελικός στόχος, η απαξίωση των δημοτικών επιχειρήσεων που διαχειρίζονται το νερό, η κεντρικοποίηση της τιμολόγησης του, η εισαγωγή ΑΕ στη διαχείριση υδάτων κατά το πρότυπο της Θεσσαλίας, ο συγκεντρωτισμός της υδατικής πολιτικής απομυζώντας αρμοδιότητες της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης. Η έλλειψη σχεδιασμού που απορρέει από τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της χώρας παραμένει, όπως φυσικά και ο κίνδυνος της λειψυδρίας, που όχι απλώς δεν αντιμετωπίζεται, αλλά αντίθετα εργαλειοποιείται.
Στο τέλος του δρόμου, και παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, η προοπτική αμφισβήτησης του χαρακτήρα του νερού, ως δημόσιο, κοινωνικό και ποιοτικό αγαθό. Δεν θα το επιτρέψουμε.