Στις ελληνικές αιγοπροβατοτροφικές εκμεταλλεύσεις, ο χειμώνας είναι περίοδος αυξημένων απαιτήσεων. Τοκετοί, γαλακτοπαραγωγή και καθημερινή φροντίδα των ζώων συνθέτουν ένα απαιτητικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο γνωστά νοσήματα εξακολουθούν να δοκιμάζουν τις αντοχές των κοπαδιών. Η λοιμώδης αγαλαξία, ή «παρμάρα» όπως τη γνωρίζουν οι περισσότεροι κτηνοτρόφοι, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: ένα νόσημα γνωστό εδώ και χρόνια, που όμως εξακολουθεί να προκαλεί σημαντικά προβλήματα στην πράξη.
Ένα νόσημα με άμεσο αντίκτυπο στο κοπάδι
Η λοιμώδης αγαλαξία προσβάλλει αιγοπρόβατα και προκαλείται κυρίως από το μυκόπλασμα Mycoplasma agalactiae. Η πρώτη και πιο εμφανής συνέπεια είναι η απότομη μείωση της γαλακτοπαραγωγής, ως αποτέλεσμα φλεγμονής του μαστού. Σε αρκετές περιπτώσεις, τα ζώα διακόπτουν πλήρως την παραγωγή γάλακτος και χάνουν μία ή περισσότερες γαλακτικές περιόδους, γεγονός που επηρεάζει άμεσα τη λειτουργία της εκμετάλλευσης.
Ωστόσο, το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στον μαστό. Το νόσημα προσβάλλει συχνά τις αρθρώσεις, προκαλώντας επώδυνες αρθρίτιδες που οδηγούν σε χωλότητες, καθώς και τους οφθαλμούς, με συμπτώματα όπως θόλωση, δακρύρροια και εκκρίσεις. Τα ζώα δυσκολεύονται να κινηθούν, να βοσκήσουν και να ακολουθήσουν το υπόλοιπο κοπάδι, χάνουν βάρος και σταδιακά αλλάζουν συμπεριφορά.
Όταν η υγεία των ζώων γίνεται οικονομικό βάρος
Οι επιπτώσεις της παρμάρας δεν σταματούν στα κλινικά συμπτώματα. Η απώλεια γάλακτος, είτε λόγω μειωμένης παραγωγής είτε λόγω ακαταλληλότητας για τη γαλακτοβιομηχανία, μεταφράζεται σε άμεση απώλεια εισοδήματος. Παράλληλα, μειώνεται ο αριθμός των αρνιών που γεννιούνται και επιβιώνουν, καθώς τα νοσούντα ζώα αδυνατούν να τραφούν και να θηλάσουν επαρκώς. Στο ήδη επιβαρυμένο αυτό πλαίσιο, προστίθεται και το κόστος της υποστήριξης των άρρωστων ζώων. Διατροφή, φάρμακα, κτηνιατρική φροντίδα και επιπλέον εργατοώρες αυξάνουν το κόστος παραγωγής και καθιστούν τη λοιμώδη αγαλαξία μια σοβαρή απειλή για τη βιωσιμότητα της εκμετάλλευσης.
Η σημασία της έγκαιρης και σωστής διάγνωσης
Η διάγνωση της νόσου βασίζεται στη λήψη παθολογικού υλικού από τα σημεία όπου εμφανίζονται συμπτώματα, όπως το μαστικό έκκριμα, το αρθρικό υγρό ή το οφθαλμικό έκκριμα, και στην εργαστηριακή εξέταση. Εκτός από τις κλασικές καλλιέργειες, χρησιμοποιούνται πλέον και σύγχρονες μοριακές τεχνικές, οι οποίες επιτρέπουν ταχύτερη και ακριβέστερη αναγνώριση του προβλήματος, ενισχύοντας σημαντικά τις δυνατότητες ελέγχου σε επίπεδο εκτροφής.
Αντιμετώπιση και πρόληψη: ένας σύνθετος δρόμος
Η διαχείριση της λοιμώδους αγαλαξίας είναι πολύπλοκη και απαιτεί συνδυασμό παρεμβάσεων. Η χορήγηση αντιβιοτικών στα νοσούντα ζώα αποτελεί μέρος της αντιμετώπισης, ωστόσο δεν είναι μια απλή διαδικασία. Η επιλογή των φαρμάκων εξαρτάται από το στάδιο παραγωγής, τα αποτελέσματα της εργαστηριακής διάγνωσης και το αντιβιόγραμμα. Η εμπειρική και ανεξέλεγκτη χρήση αντιβιοτικών όχι μόνο μπορεί να αποτύχει, αλλά εγκυμονεί και τον κίνδυνο ανάπτυξης ανθεκτικών μικροβίων, επιβαρύνοντας μακροπρόθεσμα την υγεία των κοπαδιών.
Καθοριστικό ρόλο στη διαχείριση του νοσήματος έχει ο εμβολιασμός, ο οποίος εφαρμόζεται προληπτικά και συνήθως πριν από τις γέννες. Ο εμβολιασμός δεν αποτελεί θεραπεία και δεν εγγυάται την άμεση εξάλειψη του προβλήματος μετά από μία μόνο εφαρμογή. Απαιτεί σωστό χρονισμό, επανάληψη και αξιολόγηση των παραγόντων κινδύνου, σε συνεργασία με τον κτηνίατρο της εκτροφής, ώστε να αποφασιστεί πότε και σε ποια ζώα είναι απαραίτητος.
Ο ρόλος της περιοχής και η συλλογική ευθύνη
Ένα από τα σημαντικά ζητήματα που αναδεικνύονται είναι η έλλειψη πληροφόρησης σχετικά με την ύπαρξη του νοσήματος σε γειτονικά κοπάδια. Η γνώση αυτή είναι κρίσιμη για τον σωστό σχεδιασμό των εμβολιασμών και τη συνολική διαχείριση της υγείας των ζώων, ιδιαίτερα σε περιοχές όπου η παρμάρα ενδημεί. Η αποφυγή κοινών βοσκοτόπων και ποτιστρών, καθώς και ο έλεγχος νέων ζώων πριν την είσοδό τους στην εκτροφή, αποτελούν βασικά μέτρα για τον περιορισμό της επαναμόλυνσης. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση δεν μπορεί να βασίζεται σε αποσπασματικές παρεμβάσεις. Απαιτεί μια ολοκληρωμένη προσέγγιση σε τοπικό επίπεδο, με ενεργό ρόλο των κτηνιάτρων εκτροφής, των δημόσιων κτηνιατρικών αρχών, αλλά και των ενώσεων παραγωγών και κτηνοτροφικών συλλόγων.
Ένα ζήτημα που αφορά το σήμερα και το αύριο της κτηνοτροφίας
Η λοιμώδης αγαλαξία εξακολουθεί να αποτελεί πραγματικότητα για πολλές ελληνικές εκτροφές. Η έγκαιρη διάγνωση, ο σωστός εμβολιασμός, η ορθολογική χρήση φαρμάκων και η οργάνωση της βοσκής δεν είναι απλώς επιπλέον έξοδα, αλλά επενδύσεις που σε βάθος χρόνου μπορούν να μειώσουν τις απώλειες και να ενισχύσουν την παραγωγή. Σε μια περίοδο που η βιωσιμότητα της κτηνοτροφίας δοκιμάζεται, η φροντίδα της υγείας των ζώων παραμένει βασικός πυλώνας για τη συνέχιση της δραστηριότητας και την προστασία του εισοδήματος του κτηνοτρόφου.
Πηγή: Γεωργία – Κτηνοτροφία, τεύχος 1/2016, «Η λοιμώδης αγαλαξία (παρμάρα) στα αιγοπρόβατα», σελ. 72–74