Στην περιοχή της Μεσσήνης, κοντά στην παραλία της Μπούκας, βρίσκονται τα κτήματα του Αργυρίου Δουρούμη, ο οποίος καλλιεργεί σε επαγγελματικό επίπεδο πατάτες με την βοήθεια, πλέον, και των δύο γιων του, Γεώργιου και Δημήτριου Δουρούμη.
Την ενασχόληση αυτή ο κύριος Αργύρης «κληρονόμησε» από τον πατέρα του, μάλιστα, θυμάται τον εαυτό του από πολύ μικρή ηλικία να απασχολείται στα οικογενειακά κτήματα και να μαθαίνει τα μυστικά της πατάτας. Μετά το πέρας της δημοτικής του εκπαίδευσης ανέλαβε δυναμικό ρόλο, κατορθώνοντας να εξελίξει μια οικογενειακή επιχείρηση μικρού βεληνεκούς σε μια επιχείρηση με σταθερή και δυναμική παρουσία στην εγχώρια παραγωγή πατάτας.
Όπως χαρακτηριστικά περιγράφει ο κύριος Αργύρης η αρχικά περιορισμένη παραγωγή της οικογένειας Δουρούμη ξεκίνησε με μόλις πέντε στρέμματα καλλιέργειας πατάτας, χωρίς τη βοήθεια μηχανημάτων, ενώ όλες οι δουλειές γινόντουσαν χειρωνακτικά και με την βοήθεια ζώων. Με την πάροδο του χρόνου και ιδίως αφότου ανέλαβε την παραγωγή ο κύριος Αργύρης, η έκταση των κτημάτων επεκτάθηκε δυναμικά, με τον συνολικό αριθμό στρεμμάτων σήμερα να ανέρχεται περί των 140! Παράλληλα, επένδυσε στην αγορά τρακτέρ, ένα εκ των οποίων, μάλιστα, το αγόρασε από την Γαλλία στην τιμή των 50.000 ευρώ. Ξεκινώντας από μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση ο Μεσσήνιος παραγωγός, κάνοντας τις κατάλληλες επιχειρηματικές επενδύσεις κατόρθωσε να προμηθεύει σήμερα τρία συσκευαστήρια πατάτας!

Παραγωγοί και εργάτες του σήμερα

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο κύριος Αργύρης ο δρόμος για την εξέλιξη μιας αγροτικής επιχείρησης είναι ανηφορικός και δύσκολος, καθώς οι δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει ένας παραγωγός είναι πολλές, ενώ η απουσία της κρατικής μέριμνας, ιδίως σε οικονομικό επίπεδο, είναι αισθητή. Όπως ο ίδιος αναφέρει «δεν ασχολείται κανένας με τη γη, δεν τον συμφέρει», κάνοντας λόγω ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους του τόπου μας. Στη περιοχή της Μεσσήνης, μια περιοχή όπου οι καλλιέργειες θα μπορούσαν πραγματικά να «ανθίσουν» και να αποφέρουν και τα ανάλογα κέρδη, οι νέοι ηλικιακά παραγωγοί μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, εξαιτίας της έλλειψης κρατικών και οικονομικών εναυσμάτων.
Αυτή την στιγμή ο κύριος Αργύρης, απασχολεί στα πλαίσια της οικογενειακής επιχείρησης του 16 άτομα, σημειώνει, ωστόσο, ότι η αναζήτηση εργατών πολλές φορές μπορεί να φέρει έναν παραγωγό σε απόγνωση, καθώς στις μέρες μας τα εργατικά χέρια είναι δυσεύρετα. Μάλιστα, ο ίδιος πλέον της αμοιβής στο τέλος της ημέρας προμηθεύει τους εργάτες και με 10 με 15 κιλά πατάτες τον καθένα, στην προσπάθεια του να τους παρέχει μεγαλύτερο κίνητρο ενασχόλησης.
Κέρδος ή ζημία;

Η πατάτα σύμφωνα με τον ίδιο δεν έχει «καλή εποχή». Η αστάθεια αυτή μεταξύ άλλων είναι συνέπεια των καιρικών συνθηκών που επικρατούν, της ποιότητας του σπόρου που αγοράζεται από τον παραγωγό, καθώς και της συνεχώς ευμετάβολης τιμής της. Το κύριο εισόδημα ενός παραγωγού σύμφωνα με τον κ. Δουρούμη είναι οι πρώιμες πατάτες και όχι οι καλοκαιρινές, με την τιμή του σπόρου να ξεκινά από την τιμή των 1,10 έως των 1,60 ευρώ. Η φετινή χρονιά έφερε μείωση στην παραγωγή του κ Αργύρη, αφού σύμφωνα με τον ίδιο δεν τον ευνόησαν ούτε οι καιρικές συνθήκες, αλλά ούτε και ο σπόρος της πατάτας που αγόρασε, ο οποίος, δυστυχώς, βγήκε σε μεγάλο ποσοστό χαλασμένος. Όπως ο ίδιος σημειώνει η αγορά του σπόρου ενέχει πάντοτε ρίσκο για τον παραγωγό, διότι δεν μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων αν ο σπόρος που του δίνεται θα του αποδώσει μια καλή παραγωγή. Το αν θα έχει κέρδος ένας παραγωγός πατάτας, σύμφωνα με τον κ. Δουρούμη, εξαρτάται από μια πληθώρα παραγόντων, που πολλές φορές είναι αδύνατον να προβλεφθούν. Τα έξοδα, μάλιστα, που έκανε την φετινή χρονιά δεν γνωρίζει αν θα τα εισπράξει στο ακέραιο, πόσο μάλλον αν θα έχει κέρδος, και αυτό αποτελεί ένα μόνιμο άγχος του παραγωγού. Η κακής ποιότητας σπόρου και η ακαταλόγιστη φετινή εισαγωγή πατάτας από την Αίγυπτο στην εγχώρια αγορά, περί των 100.000 τόνων, σίγουρα, όπως σημειώνει ο ίδιος, λειτούργησε ζημιογόνα για την επιχείρηση του. Ενώ, παράλληλα, τόνισε ότι, η τιμή στην οποία αγοράζει ο καταναλωτής την πατάτα είναι τριπλάσια της τιμής που ο ίδιος την πουλά ως παραγωγός, το οποίο συνηγορεί στο γεγονός ότι ο παραγωγός «βγάζει τα λεφτά του» δύσκολα.

Στα χέρια, λοιπόν, του κ. Δουρούμη, στην εύφορη Μεσσηνιακή γη, η αρχικώς περιορισμένη οικογενειακή καλλιέργεια πατάτας εξελίχθηκε σε μια οικογενειακή επιχείρηση με πλούσια παραγωγή πατάτας, που έχει κατορθώσει σήμερα να προμηθεύει τρία συσκευαστήρια. Κλείνοντας, ο κ. Δουρούμης θέλοντας να μοιραστεί το “μυστικό” της φρέσκιας πατάτας με το καταναλωτικό κοινό πήρε στο χέρι του μια πατάτα της παραγωγής του και με μια κίνηση του δακτύλου του η φλούδα από το σημείο που έτριψε έφυγε αβίαστα!