Η Ελλάδα δεν κατάθεσε αίτηση για στήριξη αποζημίωση ή ενίσχυση λόγω κλιματικής αλλαγής, όπως ζήτησε η Ισπανία, η Γαλλία, η Ιταλία και η Πορτογαλία, τονίζει ο κ. Θωμάς Μόσχος, Τεχνικός Σύμβουλος του ΣΕΚ (Σύνδεσμος Ελληνικής Κτηνοτροφίας).
Θυμίζουμε ότι ποσό 250 εκατ. ευρώ από το αγροτικό αποθεματικό κρίσης ανακοίνωσε - στο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας της ΕΕ - ότι θα διανείμει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε αγρότες και κτηνοτρόφους που επλήγησαν από την ξηρασία και τις πλημμύρες, στις παραπάνω χώρες μετά από σχετικό αίτημα που κατάθεσαν οι κυβερνήσεις τους (ίδια στάση είχε η χώρα μας και στο θέμα των ουκρανικών εξαγωγών).
Ο κ. Θωμάς Μόσχος αναφέρει στον ΑγροΤύπο ότι «την Τρίτη (31/5) ολοκληρώθηκε το συνέδριο βίο-οικονομίας και συνεργασίας, στις Βρυξέλλες. Το συνέδριο είχε σκοπό να αναλύσει και αναδείξει την επιτυχημένη λειτουργία συνεταιρισμών, οι οποίοι λειτουργούν με κυκλική οικονομία ανά την ΕΕ με σκοπό τα επιτυχημένα αυτά παραδείγματα να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση στο παρόν αλλά και το μέλλον ώστε να μπορέσουν οι αγρότες και κτηνοτρόφοι να ανταπεξέλθουν στην νέα πραγματικότητα την οποία οδεύουμε στην ΕΕ.
Τα κυρία συμπεράσματα είναι:
- Τα μεγέθη των αγροτικών - κτηνοτροφικών επιχειρήσεων θα συνεχίσουν να αυξάνονται σε μέγεθος.
- Το πρόβλημα εύρεσης προσωπικού σε αγροτοκτηνοτροφικές εργασίες θα ενταθεί περισσότερο, με αποτέλεσμα πολλές επιχειρήσεις να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στην παραγωγή.
- Τα καθαρά εισοδήματα των αγροτών και κτηνοτρόφων θα μειωθούν.
- Αυτήν την στιγμή το 81% των αγροτών κάνει και δεύτερη δουλειά ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει.
- Οι επενδύσεις σε κυκλική οικονομία είναι απαραίτητες τόσο για την προστασία του περιβάλλοντος όσο και για την νέα ΚΑΠ.
Οι αγρότες και κτηνοτρόφοι θα πρέπει να προσαρμοστούν σε μια νέα πραγματικότητα. Το 86% των αγροτικό επιχειρήσεων είναι οικογενειακές και για να μπορέσουν να επιβιώσουν θα πρέπει να δημιουργήσουν και να λειτουργήσουν σε ομάδες παραγωγών ή συνεταιρισμούς. Σε αντίθετη περίπτωση το 81% των αγροτών φαίνεται ότι θα πρέπει να εγκαταλείψει την παραγωγή. Αν αναλογιστούμε ότι αυτήν την στιγμή ο μέσος όρος αγροτών στην ΕΕ είναι 1,7% σε περίπτωση που χάσουμε το 81% ο αριθμός αυτός θα πέσει στο 0,3% που σημαίνει ότι το 0,3% θα πρέπει να ταΐσει το υπόλοιπο 99,7%.
Για να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο οι αγρότες θα πρέπει:
1. Να επενδύσουν στην σύνδεση επιστήμης - παραγωγής ώστε να γίνουν παραγωγικοί, αποδοτικοί και ποιοτικοί,
2. Να ελέγξουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής πώλησης ώστε να κερδίσουν από την υπεραξία των προϊόντων, καθώς τα καθαρά κέρδη τους μόνο από την παραγωγική δραστηριότητα θα μειωθούν συστηματικά.
3. Να μειώσουν το κόστος παραγωγής με συνεργασίες και με άλλους κλάδους όπως πχ μαζική αγορά καύσιμου, μαζική αγορά πρώτων υλών κτλ
4. Να εντάξουν στο δυναμικό τους επιστήμονες και συνεργασίες με πανεπιστήμια ή ινστιτούτα ώστε να καλύψουν τις ειδικές ανάγκες που έχουν λόγο κλιματικών συνθηκών ή μεθόδων παραγωγής
5. Να επενδύσουν σε γεωργία και κτηνοτροφία ακρίβειας ώστε να γίνουν πιο αποδοτικοί και παραγωγικοί
6. Να επενδύσουν σε νέες μεθόδους παραγωγής και μεταποίησης
7. Να επενδύσουν σε κυκλική οικονομία ώστε να αυξήσουν τα έσοδα τους από υπολείμματα τα οποία μένουν ανεκμετάλλευτα για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται οικονομία κλίμακας
8. Θα πρέπει τα κράτη μέλη να δημιουργήσουν τεχνικές σχολές αγροτών, ώστε να μπορούν βγαίνουν απόφοιτοι με κάποια βασική τεχνογνωσία πάνω στην πρωτογενή παραγωγή και με την συνεργασία ειδικών επιστημόνων αργότερα να μπορούν να παράγουν αποδοτικά και ποιοτικά.
9. μεταξύ άλλων πρόταση μας στο συνέδριο και την ευρωπαϊκή επιτροπή ήταν η δημιουργία ενός προγράμματος, τύπου Έρασμος, ώστε οι Έλληνες παραγωγοί να μπορούμε να επισκεφτούμε επιτυχημένα παραδείγματα αγροτικών επιχειρήσεων στην ΕΕ. Έτσι θα κατανοήσουμε πως ακριβώς λειτουργούν οι επιχειρήσεις σε άλλες χώρες και πως επιτυγχάνουν τρεις φορές καλύτερη αποδοτικότητα. σε σχέση με τις δικές μας επιχειρήσεις στην Ελλάδα.
Από τις συζητήσεις με αξιωματούχους αλλά και μέλη της ευρωπαϊκής επιτροπής αυτό που καταλάβαμε είναι ότι η πρωτογενή παραγωγή δεν θα συρρικνωθεί (σε παραγωγές, αποδόσεις κ.α.) αλλά θα συγκεντρωθεί σε λίγες μεγάλες επιχειρήσεις, στις οποίες αν δεν αναλάβουν πρωτοβουλίες για να δημιουργήσουν συνεργατικά σχήματα (όπως ομάδες παραγωγών ή συνεταιρισμούς) θα βρεθούν προ ... εκπλήξεων, αφού μεγάλες επιχειρήσεις είναι πρόθυμες να επενδύσουν στην πρωτογενή παραγωγή και να εκτοπίσουν τις μικρές παραγωγικές μονάδες».
