Χιλιάδες ελαιοπαραγωγοί ετοιμάζονται για την συγκομιδή της Καλαμών.
Καμιά δικαιολογία δεν έχουν φέτος οι έμποροι να μην πάρουν σε ικανοποιητικές τιμές το προϊόν, που αναμένεται ιδιαίτερα ποιοτικό φέτος, λόγω και της απουσίας προβλημάτων από δάκο, γλοιοσπόριο κ.λπ. Προς αυτή την κατεύθυνση, συνδράμει κατά κύριο λόγο η άκρως επιτυχημένη εξαγωγική πορεία της ελιάς και μάλιστα σε πολύ αυξημένες τιμές, όπως έχουμε αναδείξει σε άλλο μας άρθρο.
Το τελευταίο διάστημα έχουν ενταθεί οι φήμες στο Μεσολόγγι και στην ευρύτερη περιοχή του δήμου Μεσολογγίου ότι η τιμή της ελιάς Καλαμών για τη βασική κατηγορία των 200 τεμαχίων στο κιλό, θα είναι 1,30-1,40 ευρώ το κιλό, στο ξεκίνημα της συγκομιδής. Αυτό αποδίδεται σε κύκλους του εμπορίου που θεωρούν την τιμή αυτή ως την ενδεδειγμένη την τρέχουσα περίοδο. Όπως επισημαίνουν παραγωγοί από την περιοχή στον ΑγροΤύπο, σε περίπτωση που ισχύσει αυτό, μιλάμε για ένα μέσο όρο τιμής ανά κιλό περίπου στα 0,80 έως 0,90 ευρώ, αφού φέτος αναμένεται να κυριαρχήσουν τα ψιλά κομμάτια. Η φημολογία αυτή έχει αναστατώσει τους παραγωγούς, οι οποίοι φοβούνται ότι με την τιμή αυτή όχι μόνο δεν πρόκειται να έχουν για άλλη μια χρονιά ένα μικρό έστω κέρδος από την καλλιέργειά τους, ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις αυξημένες λόγω της πρωτόγνωρης ακρίβειας οικογενειακές τους υποχρεώσεις, αλλά δεν πρόκειται να καλυφθεί ούτε το κόστος της παραγωγής τους.
«Όχι κάτω από 1,60 ευρώ τα 200 κομμάτια»
Οι πιο ψύχραιμοι σκέπτονται ότι αποκλείεται να έχει βάση η τιμή αυτή, αφού οι εξαγωγές της επιτραπέζιας ελιάς την περίοδο 2021/2022 κινούνται ανοδικά, ενώ ανοδικά κινείται και η μέση τιμή των εξαγωγών, ανερχόμενη τον Ιούνιο σε 4,30 ευρώ ανά κιλό, που είναι και τιμή-ρεκόρ. Υπενθυμίζεται στο σημείο αυτό, ότι η τιμή αγοράς της ελιάς Καλαμών ανά κιλό στην περίοδο της συγκομιδής ήταν 1,40 ευρώ τον Οκτώβριο του 2017 και 1,50 ευρώ τον Οκτώβριο του 2018, για τον ίδιο τεμαχισμό. Η τιμή επομένως την τρέχουσα περίοδο σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να είναι κάτω από 1,60 ευρώ το κιλό, δεδομένου ότι το κόστος παραγωγής εκτοξεύθηκε από τις μεγάλες αυξήσεις στα λιπάσματα, το πετρέλαιο κίνησης, τα εργατικά και τις λοιπές εισροές, σημειώνουν οι ίδιοι αγρότες. Σημειώνεται ότι πρόσφατα, η ΠΕΜΕΤΕ εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία κάλεσε τα μέλη της να δώσουν καλές τιμές στους παραγωγούς, ώστε να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στο αυξημένο κόστος παραγωγής. Αυτό έχει εκληφθεί από τον κόσμο της παραγωγής ως ένα θετικό βήμα προς την κατεύθυνση να έρθουν επιτέλους σε μια σύμπνοια και συνεννόηση οι δύο πλευρές, παραγωγοί και τυποποίηση, ώστε να σταματήσουν οι ακρότητες και οι μεγάλες διακυμάνσεις στις τιμές. Είναι δεδομένο ότι για να υπάρχει ποιοτικό προϊόν θα πρέπει υποχρεωτικά να επιβαρυνθεί η παραγωγή του με μεγάλου κόστους δαπάνες, οι οποίες θα πρέπει να καλύπτονται από τις τιμές που αυτό θα διατίθεται και να προκύπτει κι ένα εύλογο κέρδος για τους παραγωγούς, πόσο μάλλον όταν στο ράφι του εσωτερικού και του εξωτερικού, η Καλαμών πωλείται σε πολύ υψηλές τιμές. Αυτό άλλωστε εξυπηρετεί επί της ουσίας και την τυποποίηση αφού μόνο με αυτές τις προϋποθέσεις μπορεί να υπάρχει ποιοτικό προϊόν σε μεγάλες ποσότητες, αναγκαία προϋπόθεση για την συνέχιση και την διεύρυνση των εξαγωγών.
Οι παραγωγοί από την πλευρά τους έχουν πλέον αντιληφθεί ότι και οι επιχειρήσεις της τυποποίησης έχουν σημαντικά κόστη, αλλά και ρίσκα στην λειτουργία τους και έδειξαν με τη διαχείριση του προϊόντος τους και τις τιμές που επεδίωξαν την προηγούμενη ελαιοκομική περίοδο ότι είναι πιο διαλλακτικοί σε σχέση με το παρελθόν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να έχει διατεθεί πλέον το μεγαλύτερο μέρος από τις ποσότητες που αποθηκεύτηκαν σε λογικές και για τις δυο πλευρές τιμές.
«Ένα χέρι μάζεμα»
Ο κ. Αντώνης Σταμάτης, παραγωγός ελιάς Καλαμών με 2.000 δέντρα στη Γουριά Μεσολογγίου δήλωσε στον ΑγροΤύπο τα εξής: «φέτος υπάρχει μεγαλύτερη παραγωγή σε σχέση με πέρσι, αλλά οι ελιές είναι ψιλές λόγω και της ξηρασίας στα πιο πολλά κτήματα. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν περιοχές προς τη Σταμνά κυρίως που έχουν μαυρίσει οι ελιές και η συγκομιδή αναμένεται να ξεκινήσει σύντομα. Όμως, υπάρχουν και κτήματα σε πολλά χωριά του Μεσολογγίου που δεν έχει μαυρίσει ο καρπός ακόμα σχεδόν καθόλου. Μεγάλο πρόβλημα θα αντιμετωπίσει φέτος η περιοχή μας εξαιτίας της έλλειψης εργατικών χεριών. Σημειώνω, ότι αρχές Νοεμβρίου, όταν δηλαδή θα αρχίσει στο φουλ το μάζεμα της Καλαμών, μπαίνουν στην παραγωγή και οι Κλημεντίνες. Προσωπικά, έχω κοντά 50 στρέμματα με μανταρίνι και αδυνατώ να σκεφτώ πώς θα γίνει η συγκομιδή και πότε, αφού πάντοτε υπάρχει ο κίνδυνος να πιάσουν τα κρύα και να ζαρώσουν οι ελιές μας. Το θετικό της χρονιάς είναι ότι με τόση ξηρασία φέτος δεν θα υπάρξουν προβλήματα από δάκο και γλοιοσπόριο. Πιστεύω πολλοί θα μαζέψουμε ένα χέρι μόνο. Όσον αφορά στις τιμές της νέας χρονιάς, επιβάλλεται το προϊόν να έχει καλή τιμή και αυξημένη, λόγω του τσουχτερού κόστους παραγωγής (εφόδια, ενέργεια), που έχουμε επωμιστεί φέτος ως αγρότες. Προσωπικά πούλησα το καλοκαίρι προϊόν περσινής εσοδείας σκούπα 2,35 ευρώ το κιλό, δηλαδή σε καλή τιμή, άσχετα αν τα κομμάτια τα περισσότερα ήταν χοντρά πέρσι, που ήταν πιο κάτω η παραγωγή».
«Στα ίδια επίπεδα με πέρσι τα εμπορεύσιμα κομμάτια»
Από την ίδια περιοχή ο Ανδρέας Κότσαλος, ελαιοπαραγωγός και επικεφαλής στο συντονιστικό το πανελλήνιο των παραγωγών σημείωσε μιλώντας στον ΑγροΤύπο τα εξής: «το μόνο σίγουρο φέτος είναι πως η ηρτημένη εσοδεία στην περιοχή μας είναι αυξημένη από πέρσι. Όμως, το μεγαλύτερο ποσοστό του καρπού αφορά ψιλά κομμάτια, ενώ κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν θα καταφέρουμε ως παραγωγοί να μαζέψουμε όλο αυτό τον καρπό, δεδομένου ότι υπάρχει τραγική έλλειψη σε εργατικά χέρια. Προβλήματα δεν υπάρχουν και ο καρπός θα είναι ποιοτικός. Ωστόσο είναι βέβαιο πως ένα μεγάλο κομμάτι της παραγωγής (ειδικά τα ψιλά τεμάχια) θα οδηγηθούν στο ελαιοτριβείο για ελαιοποίηση, μιας και σε αυτή την κατεύθυνση βοηθά και η τιμή του ελαιολάδου που επιτέλους λόγω διεθνούς συγκυρίας έχει ανεβεί. Τώρα, καθαρά καλλιεργητικά, υπάρχουν κτήματα με ελάχιστο ποσοστό καρπών που να έχουν μαυρίσει σήμερα, αλλά και ένα ποσοστό κτημάτων που έχουν ωριμάσει οι ελιές σε ικανοποιητικό βαθμό. Οι καιρικές συνθήκες θα παίξουν σημαντικό ρόλο στη συνέχεια. Θεωρώ ότι αν δοθεί από το εμπόριο μια καλή τιμή για το 200άρι της Καλαμών που είναι η βασική κατηγορία, στο ξεκίνημα από 1,40 με 1,50 ευρώ το κιλό, θα ανοίξει ο δρόμος να πάρει το εμπόριο ικανές ποσότητες. Ειδάλλως, η αποθήκευση, είναι μονόδρομος για τους παραγωγούς. Συμπερασματικά, θεωρώ, ότι δεδομένου πως δεν θα μαζευτεί όλος ο καρπός λόγω έλλειψης εργατών, δεδομένου επίσης πως στην πορεία θα υπάρξουν και απώλειες ενδεχομένως από τον καιρό, αλλά και λόγω της ελαιοποίησης που θα προτιμήσουμε πολλοί παραγωγοί, η προσφορά σε καρπό από τους αγρότες στο εμπόριο, θα κινηθεί εν ολίγοις στα ίδια με τα περσινά επίπεδα. Ο αγρότης πρέπει να στηριχθεί γιατί η ελιά στην περιοχή μας είναι σχεδόν μονοκαλλιέργεια για πολλούς και σε διαφορετική περίπτωση, σε λίγα χρόνια θα ψάχνει να βρει καρπό το εμπόριο και δεν θα βρίσκει».
Φθιώτιδα: Αδύνατο να μαζευτούν όλες οι ελιές, τα πάντα θα εξαρτηθούν από τον καιρό
Ο κ. Γιώργος Καραγιώργος, παραγωγός με Καλαμών από την περιοχή της Στυλίδα στη Φθιώτιδας τόνισε από την πλευρά του στον ΑγροΤύπο: «άποψή μου είναι πως χρειάζεται άμεση λύση στις πρακτικές που ακολουθούν οι αγρότες στη μεταπώληση του προϊόντος. Η παραγωγή φέτος είναι αυξημένη, αλλά δεν υπάρχουν χέρια να την μαζέψουν. Ο καιρός, δυστυχώς, δεν είναι σύμμαχος του παραγωγού, με αποτέλεσμα η μισή παραγωγή να αναμένεται να πάει προς ελαιοποίηση. Με τις τιμές που έδωσε το εμπόριο για την πράσινη ελιά, στην Καλαμών πλέον δεν έχουμε κανένα περιθώριο να δουλέψουμε κάτω του κόστους. Η συγκομιδή εδώ θα γίνει με τον παραδοσιακό τρόπο αλλά και με δονητικά μηχανήματα. Προσωπικά, λόγω γνώσης, βάζω την παραγωγή Καλαμών μέσα σε κάδες. Βέβαια, φέτος τα περισσότερα κομμάτια θα είναι πολύ ψιλά. Όλα θα είναι πάνω από 200 κομμάτια».










Το έργο OLIVEUP στοχεύει στην επιχειρησιακή αντιμετώπιση του ολοένα και εντονότερου προβλήματος της μειωμένης καρπόδεσης και της πρόωρης καρπόπτωσης των ελαιοδέντρων, φαινομένων που επιδεινώνονται λόγω της κλιματικής αλλαγής. Μέσα από την ανάπτυξη και εφαρμογή καινοτόμων καλλιεργητικών πρακτικών, το έργο επιδιώκει να ενισχύσει τη βιωσιμότητα και την ανταγωνιστικότητα της ελαιοκαλλιέργειας, διασφαλίζοντας την ανθεκτικότητά της στις νέες περιβαλλοντικές προκλήσεις.